...ΕΣΥ...;
Πριν περίπου έναν αιώνα σκληρές απεργίες και οδομαχίες ανάγκασαν την κυβέρνηση Μαυρομιχάλη (1909) να καθιερώσει με νόμο την Κυριακή ως μέρα αργίας. Σήμερα, για μια ακόμα φορά, κεφάλαιο και κράτος εκφράζουν αρειμανίως, προκλητικά κι επαίσχυντα την επίθεσή τους στον κόσμο της εργασίας -κόσμο πραγματικής σκλαβιάς- νομοθετώντας τις Λευκές Κυριακές! H κυρίαρχη ρητορική ευαγγελίζεται και εφαρμόζει τη λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο, προάγοντας έτσι τον πολιτισμό του νεοφιλελευθερισμού, του καταναλωτισμού, της εμπορευματοποίησης, και της θεοποίησης του κέρδους.
Ο καταναλωτισμός, ένα απότοκο του καπιταλιστικού κράτους, είναι παράλληλα και δομικό του στοιχείο. Κράτος και κεφάλαιο νομοθετούν χέρι-χέρι, δήθεν για το καλό μας, για να διευκολύνουν, καθώς λένε, το καταναλωτικό κοινό! Στην πραγματικότητα όμως, νομοθετούν για να συντηρηθούν. Στόχος της νομοθετικής ρύθμισης είναι να μας δημιουργήσουν πλαστές ανάγκες να αγοράζουμε περισσότερα υλικά αγαθά, για να χρειαζόμαστε ολοένα περισσότερα χρήματα, και έτσι να αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε περισσότερο και πιο πειθήνια. Δούλευε και αγόραζε για να νιώθεις ευτυχισμένος… Άραγε η κατανάλωση μάς έχει γίνει ένστικτο, και μάλιστα ισχυρότερο από τη λογική και την ηθική μας; (Homo homini lopus)
Για μας, οι «Λευκές Κυριακές» είναι το πρώτο βήμα ώστε τα καταστήματα να λειτουργούν κάθε Κυριακή. Για να αυξάνουν διαρκώς τα κέρδη τους οι μεγαλοεργοδότες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες εντατικοποιώντας παράλληλα τους ρυθμούς εργασίας, εντάσσοντας την σε ένα ολοένα αυστηρότερο αστικό νεοφιλελεύθερο νομικό καθεστώς. Απέναντι σ' αυτή τη λογική του παραλόγου, βροντοφωνάζουμε πως η ζωή δεν είναι εμπόρευμα και η εργασία δεν απελευθερώνει! Τα πάντα γύρω μας, ακόμα και οι ανθρώπινες σχέσεις, κινούνται με βάση το χρήμα. Ακόμα και το νερό, το βασικό στοιχείο για τη διατήρηση της ανθρώπινης ζωής, λογίζεται ως εμπόρευμα το οποίο θα περιπέσει στους ιδιώτες-αρπακτικά (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο αδηφάγο κράτος βρίσκεται σε καλά χέρια). Σχεδόν τα πάντα γύρω μας θεωρούνται αναντίλεκτα εμπορεύματα με στόχο βεβαίως το καταραμένο κέρδος. Όλα έχουν τη δική τους τιμή, υψηλή ή χαμηλή. Μα εσύ είσαι «ελεύθερος να επιλέξεις»… Νιώσε την ελευθερία! Όλα μια τραγική ειρωνεία!
Tι κάνεις για όλα αυτά; Θα ανεχθείς να σου πατούν κι άλλο την πλάτη; Τη δική σου, του δίπλα σου, τoυ παιδιού σού που σήμερα δουλεύει;
Να αντισταθούμε στη μεσαιωνοποίηση της ζωής μας!
Όλες οι μέρες και οι Κυριακές δουλείας να γίνουν μέρες άνοιξης και δημιουργίας!
Πάθος και αγώνας για τη Δικαιοσύνη!
Πάθος και αγώνας για την Ελευθερία!
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
