ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ…ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.
Tο τόξο λυγίζει.Το ξύλο φωνάζει.
Στην κορυφή της ψηλότερης έντασης, θα ξεπηδήσει η ορμή ενός ευθυτενούς βέλους.
Της πιο σκληρής και ευθύγραμμης τροχιάς.
(Albert Camus)
Το καλοκαίρι τελείωσε. Η ζωή ξαναβρίσκει την γλυκιά της κανονικότητα μετά από τις διήμερες χαλαρωτικές διακοπές της μεσαίας τάξης. Τα παιδιά ξαναγυρίζουν στα σχολεία που σαν από θαύμα τα κατάφεραν να ανοίξουν κι αυτή τη χρονιά, έστω και με μερικές χιλιάδες λιγότερους δασκάλους. Τα αφεντικά συνεχίζουν ανενόχλητα να ρίχνουν τα μεροκάματα και να πλουτίζουν σε βάρος όλων των άλλων. Τα νάυλον είδωλα της τηλεοπτικής σαχλαμάρας εγκαινιάζουν δυναμικά τη νέα σεζόν εκτοξεύοντας τα σκουπίδια τους στα μούτρα του «μέσου τηλεθεατή», ενώ ταυτόχρονα, χιλιάδες άνθρωποι, πρόσφυγες και μετανάστες, συνεχίζουν να πνίγονται στα γαλανά νερά του Αιγαίου.
Την ίδια στιγμή ,ο ανεκδιήγητος συρφετός των κομματικών λακέδων, για ακόμα μία φορά, καταφεύγει στο αλάνθαστο κριτήριο του «κυρίαρχου λαού» και ζητάει την ψήφο του ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα την κοινωνική καταστροφή.
Από τη μια οι κλόουν της «πρώτης φορά αριστεράς» και της «ηρωικής διαπραγμάτευσης», από την άλλη κάτι δεξιοί βαρύμαγκες, προσκυνητές της επιχειρηματικότητας. Καί γύρω-γύρω, δολοφόνοι νεοναζί, αριστερές καρικατούρες, εραστές του «εθνικού νομίσματος», γραφικοί θαυμαστές του Πούτιν, απολιθωμένοι σταλινικοί.. όλοι αυτοί που τέλος πάντων ονομάζονται «πολιτικό προσωπικό» και που ο καθένας τους απαιτεί κομμάτι από την πίτα. Εύκολα αναγνωρίσιμοι, ουρλιάζουν όλοι μαζί στα τηλεπαράθυρα και στα μπαλκόνια. Σηκώνουν το δάχτυλο, κραυγάζουν, καταγγέλουν, θυμώνουν καί δακρύζουν γκρό-πλάν στην κάμερα. Κάνουν πως τσακώνονται με τους αντίπαλους σαλτιμπάγκους, ποιανού ο αρχηγός είναι πιο ψηλός, πιο πατριώτης, πιο αριστερός, πιο φωτογενής. Και κυρίως ποιός είναι πιο ικανός να τσακίζει κάθε ίχνος κοινωνικής αντίστασης καί να προσελκύει περισσότερους επενδυτές. Τσακώνονται με δυο λόγια για το ποιος από όλους τους είναι πιο δούλος και πιο καλό τσιράκι των πραγματικών τους αφεντικών. Των εργοδοτών.
Γλείφουν εκεί που τάχα έφτυναν, χαριεντίζονται με καναλάρχες, μπράβους, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβους και όποιο άλλο κοινωνικό κατακάθι μπορεί σύμφωνα με τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων τους να τους εξασφαλίσει την άνοδο στην εξουσία, δηλαδή με άλλα λόγια την άνοδο στο σβέρκο των κορόιδων. Των κορόιδων που πέντε χρόνια τώρα ξεγελάνε με χοντράδες και ψέματα όπως το κλασικό «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», η «σκληρή διαπραγμάτευση», οι αγορές που χορεύουν κλπ, αποκρύπτοντας έτσι την ταξική φύση της κρίσης και κυρίως εξωραΐζοντας το βασικότερο επακόλουθό της, τη βίαιη αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αστών και των καπιταλιστών . Και κάπως έτσι, οι αυταπάτες που καλλιέργησαν κυρίως οι πολιτικοί απατεώνες του σύριζα, για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού γκρεμίζονται με πάταγο και οδηγούν σε σκληρότερα ταξικά μέτρα σε βάρος των καταπιεσμένων.
Για όλα αυτά τα κομματικά παράσιτα, καμιά κατηγορία δεν μας φαίνεται αρκετά βαριά καί κανένα επίθετο αρκετά προσβλητικό. Όμως το θέμα δεν είναι αυτοί. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Το θέμα είναι οι.. ψηφοφόροι τους.
Οι ψηφοφόροι-πελάτες, που άβουλοι μοιραίοι και δειλοί, καρφωμένοι στις οθόνες τους προσποιούνται πως ακούν προσεκτικά τις προεκλογικές τιποτολογίες των πολιτικών, ενώ στην πραγματικότητα απλά προσμένουν με λαχτάρα να κυβερνηθούν για να εξασφαλίσουν την καθημερινή τους μιζέρια. Πρόβατα που ψάχνουν τσοπάνη να τα προστατεύσει από τον λύκο. Μόνο που ξεχνούν οτι τα πρόβατα ο τσοπάνος τα πάει για σφάξιμο, όχι ο λύκος.
Εμείς σε όλο αυτό τον παραλογισμό γυρίζουμε την πλάτη καί καλούμε κάθε ελεύθερο άνθρωπο να κάνει το ίδιο. Αρνιόμαστε το παιχνίδι τους και τους το χαλάμε.
Δεν δίνουμε δεκάρα ποιος θα είναι την επόμενη Δευτέρα ο χειριστής της καπιταλιστικής κρεατομηχανής. Ποιος από όλους τους θα ηγηθεί της επίθεσης στην κοινωνία, στη φύση, στις ζωές μας. Για εμάς, η μάχη για να κερδίσουμε τη ζωή μας, δεν περνά μέσα από τις αίθουσες καμίας βουλής και κανενός κομματικού γραφείου.
Εμείς δεν ελπίζουμε σε εκλογές. Γνωρίζουμε οτι όποιοι και να είναι στην κυβέρνηση, η αστική τάξη και το κράτος της θα συνεχίσουν να συρρικνώνουν το εργατικό εισόδημα, να φυλακίζουν αγωνιστές, να πνίγουν πρόσφυγες και μετανάστες.
Για εμάς οι αλλαγές γίνονται μόνο από τους κάτω και μόνο με κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, επιλέγουμε συνειδητά να μην δώσουμε καμία νομιμοποίηση σε αυτό που μας σκοτώνει, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤAΣΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ, και με σημείο εκκίνησης τις γειτονιές μας, τους τόπους εργασίας μας, τα κοινά μας ενδιαφέροντα και ανάγκες, αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας.
Αγωνιζόμαστε για την ατομική ελευθερία και την ισότητα που έρχεται μόνο μέσα από την κοινωνική απελευθέρωση.ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
