Τώρα μήπως καταλαβαίνεις τι θα πει κρατική
καταστολή, τρομοκρατική επίθεση και ανελευθερία;
Οι πρακτικές του πολιτικού και οικονομικού φασισμού πλέον αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, εισβάλλοντας σε όλους τους τομείς, της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της ελευθερίας του λόγου...και η απάντηση; Μια αόριστη συνήθεια. Μια κοινωνία που συνήθισε να υπομένει με ανησυχητική απάθεια την εξαθλίωσή της. Και φυσικά, σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας εστιών αντίστασης (στις γειτονιές, στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους, σε κοινωνικά κέντρα και όπου αλλού), το κράτος εφαρμόζει το γνωστό δόγμα "μηδενικής ανοχής" σε οτιδήποτε αντιτίθεται στο σύστημα και τους θεσμούς του. Η ποιοτική αναβάθμιση της καταστολής του λαού αποτελεί πλέον καθημερινότητα, με βίαιες επιθέσεις στη ζωή και την συνείδηση.
Σήμερα λοιπόν, που είναι η εποχή της ακατάσχετης φλυαρίας και της ακίνδυνης επαναστατικής ρητορείας, κάποιοι προτείνουν την δράση στο εδώ και στο τώρα. Επιλέγουμε να μη ζούμε μόνοι και φοβισμένοι, δίνοντάς τους θάρρος, ούτε να κλαψουρίζουμε σε κάποιο βολικό καναπέ. Συλλογικοποιούμαστε σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, χωρίς θεσμικούς φορείς και μακριά από πολιτικά κόμματα. Δημιουργούμε ακηδεμόνευτους αγώνες.
Οι καταλήψεις δεν είναι κάτι το απόκρυφο, κάτι το μυστικιστικό. Αποτελούν μια ανοιχτή πρόσκληση διαρκούς μάχης ενάντια στην εξουσία, κι αποδεικνύουν την ενεργητικότητα όσων συναισθάνονται την περιβάλλουσα πραγματικότητα.
Με συνελεύσεις και δράσεις προσπαθούμε για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης χωρίς ειδικούς και σωτήρες.
Δημιουργούμε τόπους συνεύρεσης νοημάτων, αντιλήψεων, θέσεων, πράξεων που διαδίδουν ότι αυτός ο κόσμος και οι δυνάστες του μπορούν να γκρεμιστούν. Εμείς, όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την εμπορευματοποίηση των πάντων.
Καταλαμβάνουμε εγκαταλελειμμένους χώρους για να συναντηθούμε.
Οι πρακτικές του πολιτικού και οικονομικού φασισμού πλέον αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, εισβάλλοντας σε όλους τους τομείς, της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της ελευθερίας του λόγου...και η απάντηση; Μια αόριστη συνήθεια. Μια κοινωνία που συνήθισε να υπομένει με ανησυχητική απάθεια την εξαθλίωσή της. Και φυσικά, σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας εστιών αντίστασης (στις γειτονιές, στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους, σε κοινωνικά κέντρα και όπου αλλού), το κράτος εφαρμόζει το γνωστό δόγμα "μηδενικής ανοχής" σε οτιδήποτε αντιτίθεται στο σύστημα και τους θεσμούς του. Η ποιοτική αναβάθμιση της καταστολής του λαού αποτελεί πλέον καθημερινότητα, με βίαιες επιθέσεις στη ζωή και την συνείδηση.
Σήμερα λοιπόν, που είναι η εποχή της ακατάσχετης φλυαρίας και της ακίνδυνης επαναστατικής ρητορείας, κάποιοι προτείνουν την δράση στο εδώ και στο τώρα. Επιλέγουμε να μη ζούμε μόνοι και φοβισμένοι, δίνοντάς τους θάρρος, ούτε να κλαψουρίζουμε σε κάποιο βολικό καναπέ. Συλλογικοποιούμαστε σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, χωρίς θεσμικούς φορείς και μακριά από πολιτικά κόμματα. Δημιουργούμε ακηδεμόνευτους αγώνες.
Οι καταλήψεις δεν είναι κάτι το απόκρυφο, κάτι το μυστικιστικό. Αποτελούν μια ανοιχτή πρόσκληση διαρκούς μάχης ενάντια στην εξουσία, κι αποδεικνύουν την ενεργητικότητα όσων συναισθάνονται την περιβάλλουσα πραγματικότητα.
Με συνελεύσεις και δράσεις προσπαθούμε για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης χωρίς ειδικούς και σωτήρες.
Δημιουργούμε τόπους συνεύρεσης νοημάτων, αντιλήψεων, θέσεων, πράξεων που διαδίδουν ότι αυτός ο κόσμος και οι δυνάστες του μπορούν να γκρεμιστούν. Εμείς, όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την εμπορευματοποίηση των πάντων.
Καταλαμβάνουμε εγκαταλελειμμένους χώρους για να συναντηθούμε.
Κόντρα σε κράτος και φασίστες.
Αλληλεγγύη στις πολιτικές καταλήψεις.
Αλληλεγγύη στους συντρόφους από την κατάληψη ΔΕΛΤΑ της Θεσ/νίκης που δέχτηκε κρατική επίθεση.
Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις ΣΑΒΒΑΤΟ 1/12/12 ΠΛ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ 12.00
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
