"Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει...
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα,
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα,
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα,
πολύ κρύο εφέτος..."
η εξουσία…
Ημέρες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου που διανύουμε και εργαλείο στα χέρια της εξουσίας για την καθυπόταξη όσων δεν συναινούν στην εντεινόμενη καταπίεσή τους, εκτός των άλλων, είναι η μεθοδευμένη και συστηματική καλλιέργεια του αισθήματος του φόβου και της ανασφάλειας στην κοινωνία.
Η βίαιη πραγματικότητα που έχει επιβάλλει το κράτος απαιτεί τη συνειδητοποίηση πως το άμεσο μέλλον είναι αβέβαιο για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που καλείται εκβιαστικά να αντιμετωπίσει τη φτώχεια, την ανέχεια, τις απολύσεις, την ανεργία, την εργασιακή εξόντωση, την συνεχή εκμετάλλευση και την υποβάθμιση της ζωής και των ανθρώπινων σχέσεων, και όλα αυτά σιωπηλά χωρίς αντιδράσεις και μάλιστα με χειροκροτήματα για τις προσπάθειες που κάνουν οι άρχοντες του τόπου για τη σωτηρία μας.
Ταυτόχρονα εξυψώνεται ως υπέρτατη αξία η ρουφιανιά, καθώς καλούνται οι φιλήσυχοι πολίτες να καταθέσουν, μαζί με τις οικονομίες τους, ό,τι γνωρίζουν για ‘ύποπτους’ συνανθρώπους τους, πάντα για το καλό της πατρίδος.
Μέσω των ΜΜΕ, πιστών φερέφωνων του κράτους, διατυμπανίζονται διαρκώς η αύξηση της ‘εγκληματικότητας’, της ‘βίας’, της ‘τρομοκρατίας’, ώστε να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των ανθρώπων η υποτιθέμενη ανάγκη για την αντίστοιχη αύξηση του ελέγχου και τον πολλαπλασιασμό των ένστολων και ένοπλων δολοφόνων της αστυνομίας σε κάθε γωνιά της χώρας, είτε πεζών είτε με τα καινούρια πανάκριβα γυαλιστερά τους μηχανάκια.
Στον καθημερινό φόβο λοιπόν με τον οποίο καλούμαστε να εναρμονίσουμε τη ζωή μας, απαραίτητος για το σύστημα είναι ο φόβος του κόσμου απέναντι στην καταστολή που περιμένει κάθε φωνή και μορφή αντίστασης πόσο μάλλον όταν αυτή προέρχεται από ριζοσπαστικά κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος.
η ελευθερία…
Η δυναμική των ιδεών, δομών, διαδικασιών και πρακτικών του αντιεξουσιαστικού κινήματος και η αφομοίωση τους από κομμάτια της κοινωνίας ειδικά μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 είναι ο λόγος που η εξουσία επιλέγει ξεκάθαρα να τον βαφτίσει ως ‘εσωτερικό εχθρό’ και να εξαπολύσει έναν σφοδρό ιδεολογικό και κατασταλτικό πόλεμο εναντίον αγωνιστών/τριών που αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και συνεχίζουν καθημερινά να παλεύουν, στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση από κάθε μορφή εκμετάλλευσης που παράγεται από το κράτος και τον καπιταλισμό.
Ήδη από την άνοιξη του 2009, η κατασταλτική - αντεξεγερτική εκστρατεία παίρνει σάρκα και οστά τοποθετώντας αρχικά στο στόχαστρο κοινωνικούς- πολιτικούς χώρους αγώνα και στην συνέχεια τους μετανάστες.
Η κυριαρχία προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος αξιοποιώντας και ενισχύοντας παράλληλα τους μηχανισμούς της. Αναβαθμίζει το νομικό της οπλοστάσιο (Νόμος για τις κουκούλες, Τρομονόμος), δημιουργεί νέα σώματα ασφαλείας (ομάδες Δέλτα & Δίας πιο πρόσφατα), επιστρατεύει τα ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να αποκτηθούν οι απαραίτητες για το σύστημα κοινωνικές συναινέσεις, σιγοντάρει παρακρατικούς…
Οι δυναμικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται στα διάφορα μέτωπα αγώνα και η συνεχής όξυνση τους από την πλευρά του πολύμορφου ανταγωνιστικού κινήματος που εξελίσσεται, σε μια συνθήκη αναδιάρθρωσης των όρων εκμετάλλευσης από την πλευρά των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, εντός και εκτός συνόρων, οδηγεί στην αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σε μια προσπάθεια – μονόδρομο – για την επανόρθωση της τσαλακωμένης εικόνας του κράτους, σηματοδοτώντας μια ‘ νέα’ αρχή ,όχι όμως και τόσο άγνωστη..
η τρομοκρατία...
Με κύριο ενορχηστρωτή τον παρασημοφορημένο από της μυστικές υπηρεσίες Υπουργό ‘Προστασίας’ του πολίτη Μ. Χρυσοχοίδη, εφαρμόζεται το δόγμα της ‘ μηδενικής ανοχής’ και ανασύρεται το χαρτί της ‘ τρομοκρατίας’.
Οι κοινωνικοί αγώνες χαρακτηρίζονται ως ‘’τρομοκρατία’’ και όσοι/ες συμμετέχουν σε αυτούς ‘’τρομοκράτες’’. ‘Γνωστοί ’ & άγνωστοι, αγωνιστές στοχοποιούνται και εργαλειακά βάση πολιτικών σκοπιμοτήτων και χρονικών συγκυριών συλλαμβάνονται, διώκονται, φυλακίζονται με βάση το κοινωνικό τους φρόνημα και την ιδεολογία τους.
Μετά τις περιβόητες συλλήψεις χωρίς ουσιαστικά στοιχεία για την περιβόητη υπόθεση του Χαλανδρίου, την επικήρυξη συντρόφων, τις εφόδους της ΕΛ.ΑΣ. σε στέκια αντιεξουσιαστών και την υποβολή υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων για την κατοχή εργαλείων, μασκών, άδειων μπουκαλιών & κηροζίνης για σόμπες, τη συνέχιση του εγκλεισμού στα κελιά της δημοκρατίας απλών διαδηλωτών και αναρχικών αγωνιστών ένας νέος κύκλος διώξεων ξεκινάει…
Σάββατο 10 Απριλίου 2010.
Ένα μήνα μετά την πισώπλατη δολοφονία του αναρχικού αγωνιστή Λάμπρου Φούντα (10/ 3/ 10) λαμβάνουν χώρα μαζικές εισβολές σε οικίες και προσαγωγές αγωνιστών γνωστών από τη δράση τους καθώς επίσης και φιλικών και συγγενικών τους προσώπων τα οποία αυτόματα χαρακτηρίζονται ως γιάφκες με τα σαρκοβόρα των ΜΜΕ να αναλαμβάνουν ρόλο δικαστή καταργώντας στην πράξη το ‘τεκμήριο της αθωότητας’, ενώ ταυτόχρονα μέσα σ’ όλο αυτό τον παροξυσμό το κράτος προσπαθεί να εμπλέξει όποιον και όποια μπορεί. Αυταπάτες δεν έχουμε! Στην προσπάθεια των αφεντικών να επιβάλουν την πλήρη καθυπόταξη στην κοινωνία η τέταρτη εξουσία ήταν πάντα όπλο στα χέρια τους…
Στην καθημερινή τρομοκρατία έτσι όπως ασκείται
στους χώρους εργασίας με τις απολύσεις και τις περικοπές,
στα πρατήρια βενζίνης, στα σούπερ μάρκετ και στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων,
μέσα από τα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες,
τους κάθε λογής μπάτσους σε κάθε γωνιά της πόλης,
το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους ευρωπαίους εταίρους…
δηλώνουμε ξεκάθαρα πως δε θα σωπάσουμε, ούτε θα ανεχτούμε την ποινικοποίηση του φρονήματος και της δράσης ανθρώπων που είναι δίπλα μας στους κοινωνικούς αγώνες στους οποίους συμμετέχουμε καθημερινά.
Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες!
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!
Κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου / σύντροφοι – ισσες
(Μικροφωνική αντιπληροφόρησης έγινε στο Χαλάνδρι όπου διαβάστηκε και μοιράστηκε το παραπάνω κείμενο:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1158250
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα,
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα,
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα,
πολύ κρύο εφέτος..."
η εξουσία…
Ημέρες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου που διανύουμε και εργαλείο στα χέρια της εξουσίας για την καθυπόταξη όσων δεν συναινούν στην εντεινόμενη καταπίεσή τους, εκτός των άλλων, είναι η μεθοδευμένη και συστηματική καλλιέργεια του αισθήματος του φόβου και της ανασφάλειας στην κοινωνία.
Η βίαιη πραγματικότητα που έχει επιβάλλει το κράτος απαιτεί τη συνειδητοποίηση πως το άμεσο μέλλον είναι αβέβαιο για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που καλείται εκβιαστικά να αντιμετωπίσει τη φτώχεια, την ανέχεια, τις απολύσεις, την ανεργία, την εργασιακή εξόντωση, την συνεχή εκμετάλλευση και την υποβάθμιση της ζωής και των ανθρώπινων σχέσεων, και όλα αυτά σιωπηλά χωρίς αντιδράσεις και μάλιστα με χειροκροτήματα για τις προσπάθειες που κάνουν οι άρχοντες του τόπου για τη σωτηρία μας.
Ταυτόχρονα εξυψώνεται ως υπέρτατη αξία η ρουφιανιά, καθώς καλούνται οι φιλήσυχοι πολίτες να καταθέσουν, μαζί με τις οικονομίες τους, ό,τι γνωρίζουν για ‘ύποπτους’ συνανθρώπους τους, πάντα για το καλό της πατρίδος.
Μέσω των ΜΜΕ, πιστών φερέφωνων του κράτους, διατυμπανίζονται διαρκώς η αύξηση της ‘εγκληματικότητας’, της ‘βίας’, της ‘τρομοκρατίας’, ώστε να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των ανθρώπων η υποτιθέμενη ανάγκη για την αντίστοιχη αύξηση του ελέγχου και τον πολλαπλασιασμό των ένστολων και ένοπλων δολοφόνων της αστυνομίας σε κάθε γωνιά της χώρας, είτε πεζών είτε με τα καινούρια πανάκριβα γυαλιστερά τους μηχανάκια.
Στον καθημερινό φόβο λοιπόν με τον οποίο καλούμαστε να εναρμονίσουμε τη ζωή μας, απαραίτητος για το σύστημα είναι ο φόβος του κόσμου απέναντι στην καταστολή που περιμένει κάθε φωνή και μορφή αντίστασης πόσο μάλλον όταν αυτή προέρχεται από ριζοσπαστικά κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος.
η ελευθερία…
Η δυναμική των ιδεών, δομών, διαδικασιών και πρακτικών του αντιεξουσιαστικού κινήματος και η αφομοίωση τους από κομμάτια της κοινωνίας ειδικά μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 είναι ο λόγος που η εξουσία επιλέγει ξεκάθαρα να τον βαφτίσει ως ‘εσωτερικό εχθρό’ και να εξαπολύσει έναν σφοδρό ιδεολογικό και κατασταλτικό πόλεμο εναντίον αγωνιστών/τριών που αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και συνεχίζουν καθημερινά να παλεύουν, στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση από κάθε μορφή εκμετάλλευσης που παράγεται από το κράτος και τον καπιταλισμό.
Ήδη από την άνοιξη του 2009, η κατασταλτική - αντεξεγερτική εκστρατεία παίρνει σάρκα και οστά τοποθετώντας αρχικά στο στόχαστρο κοινωνικούς- πολιτικούς χώρους αγώνα και στην συνέχεια τους μετανάστες.
Η κυριαρχία προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος αξιοποιώντας και ενισχύοντας παράλληλα τους μηχανισμούς της. Αναβαθμίζει το νομικό της οπλοστάσιο (Νόμος για τις κουκούλες, Τρομονόμος), δημιουργεί νέα σώματα ασφαλείας (ομάδες Δέλτα & Δίας πιο πρόσφατα), επιστρατεύει τα ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να αποκτηθούν οι απαραίτητες για το σύστημα κοινωνικές συναινέσεις, σιγοντάρει παρακρατικούς…
Οι δυναμικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται στα διάφορα μέτωπα αγώνα και η συνεχής όξυνση τους από την πλευρά του πολύμορφου ανταγωνιστικού κινήματος που εξελίσσεται, σε μια συνθήκη αναδιάρθρωσης των όρων εκμετάλλευσης από την πλευρά των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, εντός και εκτός συνόρων, οδηγεί στην αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σε μια προσπάθεια – μονόδρομο – για την επανόρθωση της τσαλακωμένης εικόνας του κράτους, σηματοδοτώντας μια ‘ νέα’ αρχή ,όχι όμως και τόσο άγνωστη..
η τρομοκρατία...
Με κύριο ενορχηστρωτή τον παρασημοφορημένο από της μυστικές υπηρεσίες Υπουργό ‘Προστασίας’ του πολίτη Μ. Χρυσοχοίδη, εφαρμόζεται το δόγμα της ‘ μηδενικής ανοχής’ και ανασύρεται το χαρτί της ‘ τρομοκρατίας’.
Οι κοινωνικοί αγώνες χαρακτηρίζονται ως ‘’τρομοκρατία’’ και όσοι/ες συμμετέχουν σε αυτούς ‘’τρομοκράτες’’. ‘Γνωστοί ’ & άγνωστοι, αγωνιστές στοχοποιούνται και εργαλειακά βάση πολιτικών σκοπιμοτήτων και χρονικών συγκυριών συλλαμβάνονται, διώκονται, φυλακίζονται με βάση το κοινωνικό τους φρόνημα και την ιδεολογία τους.
Μετά τις περιβόητες συλλήψεις χωρίς ουσιαστικά στοιχεία για την περιβόητη υπόθεση του Χαλανδρίου, την επικήρυξη συντρόφων, τις εφόδους της ΕΛ.ΑΣ. σε στέκια αντιεξουσιαστών και την υποβολή υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων για την κατοχή εργαλείων, μασκών, άδειων μπουκαλιών & κηροζίνης για σόμπες, τη συνέχιση του εγκλεισμού στα κελιά της δημοκρατίας απλών διαδηλωτών και αναρχικών αγωνιστών ένας νέος κύκλος διώξεων ξεκινάει…
Σάββατο 10 Απριλίου 2010.
Ένα μήνα μετά την πισώπλατη δολοφονία του αναρχικού αγωνιστή Λάμπρου Φούντα (10/ 3/ 10) λαμβάνουν χώρα μαζικές εισβολές σε οικίες και προσαγωγές αγωνιστών γνωστών από τη δράση τους καθώς επίσης και φιλικών και συγγενικών τους προσώπων τα οποία αυτόματα χαρακτηρίζονται ως γιάφκες με τα σαρκοβόρα των ΜΜΕ να αναλαμβάνουν ρόλο δικαστή καταργώντας στην πράξη το ‘τεκμήριο της αθωότητας’, ενώ ταυτόχρονα μέσα σ’ όλο αυτό τον παροξυσμό το κράτος προσπαθεί να εμπλέξει όποιον και όποια μπορεί. Αυταπάτες δεν έχουμε! Στην προσπάθεια των αφεντικών να επιβάλουν την πλήρη καθυπόταξη στην κοινωνία η τέταρτη εξουσία ήταν πάντα όπλο στα χέρια τους…
Στην καθημερινή τρομοκρατία έτσι όπως ασκείται
στους χώρους εργασίας με τις απολύσεις και τις περικοπές,
στα πρατήρια βενζίνης, στα σούπερ μάρκετ και στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων,
μέσα από τα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες,
τους κάθε λογής μπάτσους σε κάθε γωνιά της πόλης,
το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους ευρωπαίους εταίρους…
δηλώνουμε ξεκάθαρα πως δε θα σωπάσουμε, ούτε θα ανεχτούμε την ποινικοποίηση του φρονήματος και της δράσης ανθρώπων που είναι δίπλα μας στους κοινωνικούς αγώνες στους οποίους συμμετέχουμε καθημερινά.
Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες!
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!
Κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου / σύντροφοι – ισσες
(Μικροφωνική αντιπληροφόρησης έγινε στο Χαλάνδρι όπου διαβάστηκε και μοιράστηκε το παραπάνω κείμενο:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1158250
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου