Στην οδό Προφήτου Ηλία 49, απέναντι από το Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς στο Πολύδροσο, βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια εγκαταλελειμμένο το κτήμα και η οικία Πραποπούλου.
Η ιστορία του κτηρίου έχει ως εξής: Το 1992 κηρύχθηκε πολιτιστικός χώρος από το δήμο, ενώ ο τελευταίος βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με τους ιδιοκτήτες του κτηρίου για αρκετά χρόνια. Το 2002 πάρθηκε απόφαση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, αλλά το ποσό ουδέποτε διετέθη. Το 2006 αποδεσμεύεται με δικαστική απόφαση, λόγω αδιαφορίας του Δήμου και μη αποπληρωμής του προβλεπόμενου για την απαλλοτρίωση ποσού, και αποδίδεται ξανά στους ιδιοκτήτες. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Υπ. Πολιτισμού δηλώνει γραπτώς ότι έχει δοθεί ήδη εντολή να χαρακτηριστεί σαν Διατηρητέο. Σήμερα, εξαιτίας της πολύχρονης εγκατάλειψης, το κτήριο ήδη αντιμετωπίζει κίνδυνο κατάρρευσης τμημάτων του (στέγη και μπαλκόνια), καθιστώντας επιτακτική την φροντίδα για την αποφυγή περαιτέρω φθορών. Προεκλογικά ο δήμαρχος εξήγγειλε ότι θα αγωνιστεί για την πλήρη απόκτηση του κτηρίου από το δήμο.
Επίσης ενώ προβλέπεται διαπλάτυνση όλης της οδού Ακακιών, με βάση νόμου του ‘60, επιλεκτικά σχεδιάζεται η διαπλάτυνση μόνο του κομματιού που βρίσκεται μπροστά από το οίκημα, πράγμα που προϋποθέτει την απαλλοτρίωση παρακείμενου χώρου, η αποζημίωση του οποίου θα επιβαρύνει τους περίοικους με κόστος μέχρι και 200.000 ευρώ.
Γειτονεύοντας με τη Ρεματιά, που αποτελεί έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους πρασίνου για τους κατοίκους του Χαλανδρίου και των γύρω περιοχών, το κτήμα Πραπόπουλου είναι η φυσική συνέχειά της. Κύριοι ενδιαφερόμενοι για το κτήμα είναι εκτός από το δήμο, κατασκευαστικές εταιρίες που θέλουν να μετατρέψουν το χώρο πρασίνου σε αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Εξίσου καταστροφικό θεωρούμε το σχέδιο επέκτασης του Θεάτρου Ρεματιάς που ευαγγελίζεται ο Δήμος, κίνηση που κατά τη γνώμη μας θα βλάψει ανεπανόρθωτα το οικοσύστημα του Ρέματος και στην οποία εναντιωνόμαστε.
Ανάλογη είναι η περίπτωση του εργοστασίου Δουζένη (Σοφ. Βενιζέλου & Σαλαμίνος) το οποίο, αν και ήταν δεσμευμένο από το Δήμο Χαλανδρίου, χαρακτηρισμένο διατηρητέο και προοριζόμενο για πολιτιστικό κέντρο, κατεδαφίστηκε εν μία νυκτί, ενώ τα νομικά όργανα του δήμ(ι)ου «παρέλειψαν» να παραστούν στο δικαστήριο, και «έχασαν» το φάκελο της υπόθεσης.
Η έλλειψη ευαισθησίας για την ιστορική και πολιτισμική αξία των μνημείων αλλά και η απόλυτη αδιαφορία για τους ελεύθερους χώρους είναι καταφανής και στην περίπτωση του πεζοδρόμου της οδού Αργοναυτών στο Κάτω Χαλάνδρι. Ο πεζόδρομος παραχωρήθηκε για τις ανάγκες του παρακείμενου σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλου, γεγονός που επέφερε τη μερική καταστροφή του προστατευόμενου από την Εφορεία Αρχαιοτήτων, Αδριάνειου Υδραγωγείου. Σημειωτέον ότι, η λειτουργία υπεραγορών στην περιοχή απαγορεύεται ρητά με προεδρικό διάταγμα.
Τα παραπάνω εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της ακατάσχετης κερδοσκοπίας που γίνεται στο όνομα της «ανάπτυξης», χωρίς να ορίζεται το ποιοι πραγματικά ωφελούνται από αυτήν, όπως επιτάσσει το κυρίαρχο πλέγμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών και οικονομικών επιλογών. Όπως φαίνεται ο δήμος επιφυλάσσει την ίδια μοίρα σε όλα τα δεσμευμένα ακίνητα του Χαλανδρίου. Η εγκατάλειψή τους αποτελεί πάγια τακτική για την παραχώρησή τους εν τέλει στις κατασκευαστικές εταιρείες και στα συμφέροντα των ιδιωτών.
Την αντίθεση μας σε όλα τα παραπάνω την εκφράζουμε με το να πάρουμε την τύχη του κτήματος στα χέρια μας, μη περιμένοντας τίποτε από τους γραφειοκρατικούς θεσμούς του κράτους. Καταλάβαμε το κτήμα για να παραμείνει πράσινο και να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο, ζωντανό χώρο, ποικίλων μορφών πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης και δημιουργίας. Η κατάληψη ως δυναμικός τρόπος δράσης είναι άμεση απάντηση στις αμφιλεγόμενες προθέσεις του Δήμου για την απόκτηση και «αξιοποίηση» του οικήματος.
Προκρίνουμε ένα χώρο που θα λειτουργεί αντιεμπορευματικά, αντιιεραρχικά, αυτοδιαχειριζόμενα, χωρίς τη μεσολάβηση θεσμικών φορέων. Η διαχείριση θα γίνεται αποκλειστικά από ανοικτές συνελεύσεις με τη συμμετοχή όποιου ενδιαφέρεται. Επιζητούμε την μετατροπή του σε ένα δημιουργικό μέρος συναντήσεων, πολύμορφης δραστηριοποίησης όπως ζωγραφική, θέατρο, μουσική, προβολές ταινιών, δημιουργία βιβλιοθήκης και διάφορων ομάδων στηριζόμενων στην αρχή της αλληλοβοήθειας βάσει κοινών ενδιαφερόντων και απασχολήσεων καθώς και πειραματισμό με εναλλακτικές μορφές ενέργειας και βιολογικής καλλιέργειας. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξάρτησης (ουσίες, κατανάλωση, επιβεβλημένο life style, κλπ).
Μετά από ένα μήνα ενεργής παρουσίας στο χώρο και κατά τη διάρκεια εργασιών καθαριότητας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πέντε σύντροφοί μας προσήχθησαν στο Α.Τ. Χαλανδρίου υπό την απειλή μηνύσεων, μετά από τηλεφώνημα του δικηγόρου (Καπερνάρος Β.), πληρεξουσίου των ιδιοκτητών. Μετά από μια γενικότερη κινητοποίηση και παρέμβαση και παραμονή 3,5 ωρών στο Α.Τ. Χαλανδρίου, αφέθηκαν ελεύθεροι. Ακόμα ενημερωθήκαμε ότι είχαν προηγηθεί προσαγωγές και εξακριβώσεις στοιχείων και άλλων ατόμων που παρευρίσκονταν στο χώρο.
Η ιστορία του κτηρίου έχει ως εξής: Το 1992 κηρύχθηκε πολιτιστικός χώρος από το δήμο, ενώ ο τελευταίος βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με τους ιδιοκτήτες του κτηρίου για αρκετά χρόνια. Το 2002 πάρθηκε απόφαση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, αλλά το ποσό ουδέποτε διετέθη. Το 2006 αποδεσμεύεται με δικαστική απόφαση, λόγω αδιαφορίας του Δήμου και μη αποπληρωμής του προβλεπόμενου για την απαλλοτρίωση ποσού, και αποδίδεται ξανά στους ιδιοκτήτες. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Υπ. Πολιτισμού δηλώνει γραπτώς ότι έχει δοθεί ήδη εντολή να χαρακτηριστεί σαν Διατηρητέο. Σήμερα, εξαιτίας της πολύχρονης εγκατάλειψης, το κτήριο ήδη αντιμετωπίζει κίνδυνο κατάρρευσης τμημάτων του (στέγη και μπαλκόνια), καθιστώντας επιτακτική την φροντίδα για την αποφυγή περαιτέρω φθορών. Προεκλογικά ο δήμαρχος εξήγγειλε ότι θα αγωνιστεί για την πλήρη απόκτηση του κτηρίου από το δήμο.
Επίσης ενώ προβλέπεται διαπλάτυνση όλης της οδού Ακακιών, με βάση νόμου του ‘60, επιλεκτικά σχεδιάζεται η διαπλάτυνση μόνο του κομματιού που βρίσκεται μπροστά από το οίκημα, πράγμα που προϋποθέτει την απαλλοτρίωση παρακείμενου χώρου, η αποζημίωση του οποίου θα επιβαρύνει τους περίοικους με κόστος μέχρι και 200.000 ευρώ.
Γειτονεύοντας με τη Ρεματιά, που αποτελεί έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους πρασίνου για τους κατοίκους του Χαλανδρίου και των γύρω περιοχών, το κτήμα Πραπόπουλου είναι η φυσική συνέχειά της. Κύριοι ενδιαφερόμενοι για το κτήμα είναι εκτός από το δήμο, κατασκευαστικές εταιρίες που θέλουν να μετατρέψουν το χώρο πρασίνου σε αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Εξίσου καταστροφικό θεωρούμε το σχέδιο επέκτασης του Θεάτρου Ρεματιάς που ευαγγελίζεται ο Δήμος, κίνηση που κατά τη γνώμη μας θα βλάψει ανεπανόρθωτα το οικοσύστημα του Ρέματος και στην οποία εναντιωνόμαστε.
Ανάλογη είναι η περίπτωση του εργοστασίου Δουζένη (Σοφ. Βενιζέλου & Σαλαμίνος) το οποίο, αν και ήταν δεσμευμένο από το Δήμο Χαλανδρίου, χαρακτηρισμένο διατηρητέο και προοριζόμενο για πολιτιστικό κέντρο, κατεδαφίστηκε εν μία νυκτί, ενώ τα νομικά όργανα του δήμ(ι)ου «παρέλειψαν» να παραστούν στο δικαστήριο, και «έχασαν» το φάκελο της υπόθεσης.
Η έλλειψη ευαισθησίας για την ιστορική και πολιτισμική αξία των μνημείων αλλά και η απόλυτη αδιαφορία για τους ελεύθερους χώρους είναι καταφανής και στην περίπτωση του πεζοδρόμου της οδού Αργοναυτών στο Κάτω Χαλάνδρι. Ο πεζόδρομος παραχωρήθηκε για τις ανάγκες του παρακείμενου σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλου, γεγονός που επέφερε τη μερική καταστροφή του προστατευόμενου από την Εφορεία Αρχαιοτήτων, Αδριάνειου Υδραγωγείου. Σημειωτέον ότι, η λειτουργία υπεραγορών στην περιοχή απαγορεύεται ρητά με προεδρικό διάταγμα.
Τα παραπάνω εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της ακατάσχετης κερδοσκοπίας που γίνεται στο όνομα της «ανάπτυξης», χωρίς να ορίζεται το ποιοι πραγματικά ωφελούνται από αυτήν, όπως επιτάσσει το κυρίαρχο πλέγμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών και οικονομικών επιλογών. Όπως φαίνεται ο δήμος επιφυλάσσει την ίδια μοίρα σε όλα τα δεσμευμένα ακίνητα του Χαλανδρίου. Η εγκατάλειψή τους αποτελεί πάγια τακτική για την παραχώρησή τους εν τέλει στις κατασκευαστικές εταιρείες και στα συμφέροντα των ιδιωτών.
Την αντίθεση μας σε όλα τα παραπάνω την εκφράζουμε με το να πάρουμε την τύχη του κτήματος στα χέρια μας, μη περιμένοντας τίποτε από τους γραφειοκρατικούς θεσμούς του κράτους. Καταλάβαμε το κτήμα για να παραμείνει πράσινο και να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο, ζωντανό χώρο, ποικίλων μορφών πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης και δημιουργίας. Η κατάληψη ως δυναμικός τρόπος δράσης είναι άμεση απάντηση στις αμφιλεγόμενες προθέσεις του Δήμου για την απόκτηση και «αξιοποίηση» του οικήματος.
Προκρίνουμε ένα χώρο που θα λειτουργεί αντιεμπορευματικά, αντιιεραρχικά, αυτοδιαχειριζόμενα, χωρίς τη μεσολάβηση θεσμικών φορέων. Η διαχείριση θα γίνεται αποκλειστικά από ανοικτές συνελεύσεις με τη συμμετοχή όποιου ενδιαφέρεται. Επιζητούμε την μετατροπή του σε ένα δημιουργικό μέρος συναντήσεων, πολύμορφης δραστηριοποίησης όπως ζωγραφική, θέατρο, μουσική, προβολές ταινιών, δημιουργία βιβλιοθήκης και διάφορων ομάδων στηριζόμενων στην αρχή της αλληλοβοήθειας βάσει κοινών ενδιαφερόντων και απασχολήσεων καθώς και πειραματισμό με εναλλακτικές μορφές ενέργειας και βιολογικής καλλιέργειας. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξάρτησης (ουσίες, κατανάλωση, επιβεβλημένο life style, κλπ).
Μετά από ένα μήνα ενεργής παρουσίας στο χώρο και κατά τη διάρκεια εργασιών καθαριότητας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πέντε σύντροφοί μας προσήχθησαν στο Α.Τ. Χαλανδρίου υπό την απειλή μηνύσεων, μετά από τηλεφώνημα του δικηγόρου (Καπερνάρος Β.), πληρεξουσίου των ιδιοκτητών. Μετά από μια γενικότερη κινητοποίηση και παρέμβαση και παραμονή 3,5 ωρών στο Α.Τ. Χαλανδρίου, αφέθηκαν ελεύθεροι. Ακόμα ενημερωθήκαμε ότι είχαν προηγηθεί προσαγωγές και εξακριβώσεις στοιχείων και άλλων ατόμων που παρευρίσκονταν στο χώρο.
Καλούμε τους κατοίκους του Χαλανδρίου και των γύρω περιοχών, να υπερασπιστούν έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου της περιοχής και να εναντιωθούν στην εμπορική – οικιστική εκμετάλλευση του.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
protovouliaxalandriou.blogspot.com
protovouliaxalandriou.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου